Սկեսրայր ունեմ, աշխարհը չունի, փրկեց ընտանիքս: Էսքան տարիա ամուսնացած ենք, անընդհատ սկեսուրս հետս կռվում էր: Չգիտեմ իրան ինչ մեղու էր կծել, բայց էն որ ասումա տակս փորում էր: Գնում գալիս էր, կծող խոսքեր էր ասում կամ ինձ, կամ սարքածիս, կամ աշխատաքիս, կամ էլ ընտանիքիս:
Մի խոսքով իրան գոհացնել հնարավոր չի: Ամեն անգամ տուն փող եմ բերում, ամեն անգամ ասումա էս ինչա, կոպեկներդ ում են պետք: Էն աստիճանի հասցրեց, որ էլ չդիմացա, վեշերս հավաքում էի, երեխուս հետ դուրս գամ, սկեսրայրս համոզեց, ասեց ես էս հարցը կլուծեմ, մենակ մի գնա, երեխեն մեղքա, գոնե երեխու համար: Մնացի, հետ գնացի տուն, բայց չէի պատկերացնում, որ սկեսրայրս տենց բան կանի:
Ինքը իրա բերանով ասեց, որ սկեսուրս կռիսական բաներ ունի, ինձ հետ լեզու չի գտնելու, սկեսուրիս վերցրեց, իրանք գնացին վարձով ապրեն, որ ես ու մարդս առանձին ապրենք: