Հազվադեպ է պատահում, երբ սիրում ես կատարածդ աշխատանքդ, բայց ինձ դուր է գալիս մեր փոքր ընկերական թիմը, աշխատավարձը չեն ուշացնում, շեֆը ինչ-որ բռնակալ չէ: Թեև շեֆիս պարզապես դեռահաս աղջկա պես սիրահարվեց։ Ուզում էի իմանալ՝ կին ունի՞։ Պարզեցի, որ ամուսնացած չէ, բայց նախկին ամուսնությունից երեխաներ ունի, իսկ երեխաները նրա հետ են ապրում։
Ես սկսեցի մի փոքր ֆլիրտ շեֆիս հետ։ Նա հստակ հասկանում էր, որ ես սիրախաղ եմ անում իր հետ, բայց ինչ-որ կերպ նա այնքան էլ լավ չէր արձագանքում ֆլիրտին։ Բայց ես չեմ կարող կանգ առնել… Ես տեսնում եմ նրան ամեն օր, ամեն օր հաճելի հուզմունք եմ զգում:
Ես աշխատանքի չեմ գնում, ես պարզապես թռչում եմ: Արդեն մեկ ամիս է անցել, և նա ձևացնում է, որ ոչինչ չի պատահել: Չեմ ուզում պարծենալ, բայց ինձ մոտ ամեն ինչ լավ է. ես ավելորդ քաշ չունեմ, ես հոգ եմ տանում իմ մասին, արտաքինով ամեն ինչ շատ, շատ նորմալ է։ Եթե միայն նա ինձ ժամադրության կանչեր… Կամ գոնե օգտվեր իր պաշտոնական դիրքից։
Բայց մյուս կողմից էլ վախենում եմ, որ եթե ժամադրության գնանք ու մեզ մոտ չստացվի, ուրեմն ամեն ինչ կփչանա… ստիպված կլինեմ այլ աշխատանք փնտրել։ Ես աշխատանքի եմ գնում ոգեշնչված: Հուսով եմ, որ այս զգացումը կտևի որքան հնարավոր է երկար…