Մենք աշխատավայրում ունենք մի կին, ով ինքը իրեն անվանում է ստերվոչկա: Աշխատանքային չաթում նա այսպիսի մականուն ունի. Եվ միանգամայն արդարացված, ի դեպ։ Այդ մականունը նրան կատարյալ նկարագրում է:
Սիրված զբաղմունքը գնումներն են: Երկրորդ հոբբին փողի, ծաղիկների և նվերների համար հարուստ տղամարդկանց սիրահետելն է: Եվ ես չգիտեմ, թե ինչն է նա ավելի շատ սիրում, բայց կարծես դեռ տղաները նրան հետապնդում են: Ես տեսա նրա մի քանի տղամարդկանց, և ընդհանրապես չեմ խղճում նրանց՝ տարբեր գործարարներ, հարուստի երեխաներ էին: Ինչի՞ համար են պայքարել, ինչպես ասում են…
Բայց ես տեսա նրա վերջին ընկերոջը` սովորական տղամարդու, առանց ցուցադրական բաների: Հասկանալի է, որ նա շատ քիչ է վաստակում։ Եվ առանց հավակնությունների: Ինչու՞ նա ընտրեց նրան: Ցանկանու՞մ էր համեմել իր կյանքը: Հոգնե՞լ էր յուղոտ արգանակ ուտելուց, որոշե՞լ էր թարմ և թեթև բան փորձել:
Շատ ցավում եմ տղայի համար: Կինը, հավանաբար, արժանի չէր նրա ուշադրությանը։ Մի քանի անգամ նա եկավ նրա համար, վերցրեց աշխատանքից: Մենք տեսանք, թե ինչպես էր նա սպասում նրան — տղայի պես: Եվ ինչպիսի հայացք նա հանդիպեց։ Ուղղակի սիրահարվել է մի փչացածի:
Ցավալի է տղայի համար, նա բավական կխաղա նրա հետ և կթողնի նրան, և տղայի սիրտը կկոտրվի:
Գործընկերուհուս հետ զրույցից պարզ է դառնում, որ նա չի սիրում տղային։ Բայց ինչու՞ այդ դեպքում փչացնել նրա կյանքը: Ես կխոսեի այդ տղայի հետ, բայց նա չի լսի … սիրահարված է կմտածի իր վատն եմ ուզում կամ նախանձում եմ: