Էս հարևանիս մի օր նենց եմ սատկացնելու, որ կարողա ցմահ բանտարկեն, լուրջ եմ ասում: Իրան դրելա եսիմ ինչի տեղ, տո նամյոկներա տալիս, տո կնոջսա անկապ տեղը խոսացնում, ես էլ ամեն անգամ կատաղած գնում եմ, որ դրա հարցերըը լուծեմ, նենցա կռուտիտ լինում, որ ես եմ վերջում ներողություն խնդրում գնում:
Բայց էրեկ էլ լրից համը հանեց, արդեն ոչ էլ լսեցի ինչա խոսում: Ուրեմն էդ անջատվածը չգիտեր, որ տանն եմ, եկել առանց դուռը թակելու մտելա տունս, կնոջսա կանչում: Կինս ասումա այ մարդ խփնվել ես, գնա ստեղից, ասումա չեմ կարա, արի քեզ պիտի տանեմ մեր տուն: Դուրս եկա սենյակից դրան հենց տեղում նենց տփի:
Նենց օրը քցի դրան, որ հազիվ պոկվեց, չոքեչոք գնաց տուն: Հլը դրա դուխին նայի, իրան ում տեղնա դրել:
