Ամեն ինչ բացահայտվեց օրերս՝ կիամսյաիկց առաջ։ Փետրվարի 28-ին տեսա մի տուփ, որի մեջ կախազարդն էր այն դրված էր ամուսնուս գրասեղանին։ Նաև գնային պիտակ կար. Ընդամենը մոտ 250000 դրամ: Ես սովոր չեմ նման թանկարժեք նվերներին, բայց հոգու խորքում դա հաճելի էր։ Ամուսնու հետ ապրել եմ ավելի քան 10 տարի երկու դուստր ունենք։
Բայց երեկ ես տեսա այդ կախազարդը մեր երիտասարդ դայակի վզին։ Այդ պահին կարծես սառը ջուր լցվեր գլխիս։ Ես աղջկան հարցրի, թե որտեղից է նա վերցրել կախազարդը: Նա պատասխանեց, որ դա ամուսնուս նվերն է։
Նույն օրը երեկոյան ես ու ամուսինս խոսեցինք այդ թեմայով։
Պարզվում է՝ ամուսինս մի երեսուն հազարի քաղցրավենիքի ու օծանելիքի հավաքածու է պատրաստել ինձ համար։ Բայց կա՞ տարբերություն 250000 դայակի կախազարդի և 30000 կոնֆետի հավաքածուի միջև: Ես լրիվ խելագար չեմ, հասկանում եմ, որ ամուսինս դայակի հետ կապի մեջ է։
Չնայած դայակը գեղեցկության մրցույթների հաղթող չէ, բայց նա շատ գեղեցիկ է։ Այո, ավելի լավ է ժամանակ անցկացնել 17-ամյա ուսանող դայակի հետ, քան երկու երեխա լույս աշխարհ բերել կնոջ հետ։ Ես տնից դուրս հանեցի ամուսնուս, զանգահարեցի դայակին, բղավեցի նրա վրա. Մի խոսքով, մարտի 8-ը խոստանում էր անմոռանալի լինել։